مقایسه دیدگاه مربیان بالینی و دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی درباره وضعیت آموزش بالینی رشته های توان بخشی در سال ۹۳-۱۳۹۲

زمینه و هدف: دوره های کارآموزی به لحاظ اهمیت، به عنوان قلب آموزش حرفه ای شناخته می شود؛ چرا که بیش از 50 درصد وقت دانشجویان در محیط های بالینی و کارآموزی سپری می گردد. در نتیجه، کسب صلاحیت لازم در انجام مهارت های بالینی مستلزم وجود محیط آموزش بالینی مؤثر است. در این مورد، دست اندرکاران آموزش با شناخت یک محیط آموزشی اثربخش می توانند دیدگا ه های مربی و دانشجویان بالینی را در نظر گرفته، بدین وسیله آموزش بالینی را غنی تر سازند. این مطالعه با هدف مقایسه دیدگاه مربیان و دانشجویان درباره وضعیت آموزش بالینی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی تهران صورت گرفت. روش کار: پژوهش توصیفی- مقطعی حاضر در سال 93-1392 انجام شد. بر اساس نمونه گیری در دسترس و معیارهای ورود به مطالعه، تعداد 54 نفر مربی بالینی و 178 نفر دانشجو از رشته های ارتوپدی فنی، فیزیوتراپی، کاردرمانی و گفتار درمانی در مطالعه شرکت کردند. تمام افراد، پرسش نامه ارزیابی وضعیت آموزش بالینی در رشته های توان بخشی را تکمیل نمودند. پس از وارد کردن داده های پرسش نامه ها در نرم افزار spss، در مجموع میانگین امتیازات مربیان بالینی و دانشجویان در مورد حیطه های آموزش بالینی در سه دسته «خوب، متوسط و ضعیف» طبقه بندی گردید. برای تحلیل آماری داده ها از آمارهای توصیفی (فراوانی و میانگین) و جهت قضاوت در مورد تفاوت دیدگاه مربیان بالینی و دانشجویان درباره حیطه های آموزش بالینی و ارتباط بین متغیرهای مطالعه از آزمون های independent t، anova و تساوی واریانس ها استفاده شد. یافته ها: بین دیدگاه مربیان و دانشجویان فقط در مورد حیطه آموزش گیرندگان بالینی تفاوت آماری معنی داری مشاهده شد (006/0 = p). بین دیدگاه مربیان بالینی با توجه به تحصیلات آ ن ها در مورد «حیطه ارزشیابی بالینی» تفاوت آماری معنی داری وجود داشت (034/0 = p). با توجه به جنسیت مربیان بالینی، در حیطه آموزش گیرندگان بالینی تفاوت آماری مشاهده شد (044/0 = p). بین دیدگاه دانشجویان فقط با توجه به رشته تحصیلی آن ها به غیر از حیطه مدیریت، در مورد سایر حیطه ها اختلاف آماری وجود داشت. بیشتر مربیان بالینی و دانشجویان وضعیت کلی آموزش بالینی را متوسط ارزیابی کردند. نتیجه گیری: وضعیت آموزش بالینی رشته های توان بخشی دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی نیازمند تأمین جامع تر امکانات و تجهیزات محیط بالینی، بازنگری در مدیریت و ارزشیابی آموزش بالینی برای بهبود شرایط کنونی می باشد.